Tsachilas

De afgelopen drie dagen verbleven wij bij de Colorado-indianen (de Tsachilas). De gemeenschap waar wij te gast waren, bestaat uit ongeveer 600 personen. Deze groep heeft nog een sterke eigen cultuur, terwijl steeds meer Colorados Westerse kleding gaan dragen. De shamaan speelt een belangrijke rol in de gemeenschap. Hij wordt ook veel bezocht door mensen uit heel Ecuador voor de meest uiteenlopende kwalen. Ook hier moesten wij communiceren met handen en voeten. We werden enthousiast ontvangen en tijdens ons verblijf kregen wij uitleg over de geschiedenis en de cultuur. Wij waren de enige bezoekers en sliepen in een eenvoudige hut van bamboe en palmbladeren op het dak. Midden in de eerste nacht begaf mijn houten bed het voor een gedeelte. De dwarsliggende planken konden het gewicht van deze European zeker niet aan. Het euvel was overigens snel verholpen.

De mannen en vrouwen beschilderen hun gezicht en lichaam met zwarte strepen en de mannen brengen hun 'bloempotkapsel' in model met een fel rode Kleurstof. De rode kleur staat voor leven. De zwarte strepen beschermen de Tsachilas tegen ziekten. De mannen lopen in blauw witte rokken met een rode band rondom de heupen. Op de tweede dag heb ik besloten - na enige twijfel - om mijn haar ook maar fel rood te laten verven. Het haar werd ingevreven met een natuurlijke kleurstof, waardoor het lijkt alsof je een hoofddeksel draagt. Zij gebruiken 'achiote', waarvan de pitten een mooie rode kleur geven. De zwarte kleur, die er bij ons beiden nog steeds op zit, is afkomsig van een vrucht. Het voelde wel een beetje vreemd om in hun kleding met rood haar en zwarte strepen rond te lopen. De fotos hou ik dan ook liever voor mezelf. De vrouwen kleden zich met een veel kleurige rok in alle kleuren van de regenboog en thans vaak in Westerse bovenkleding.

We zijn ook in een soort sauna geweest, gebouwd onder de grond. Deze ondergrondse kamer was van hout gemaakt met een rond gat. Daardoor werden warme stenen gerold, die in een gat terecht kwamen dat gevuld was met warm water en een soort bloemengeur. Zo zaten we in feite in een stoombad.

Verder hebben wij diverse hikes door het woud gemaakt met uitleg over medicinale planten. Apart was een plant dat de haartjes uit je gezicht trekt. Zij gebruiken dit als een soort scheerapparaat. Ik kan jullie verzekeren dat dit niet lekker scheert en behoorlijk pijn doet. Onze gids kon daar alleen maar om lachen. Binnen handbereik groeit vrijwel alles wat zij nodig hebben, zoals fruit, cacao en koffiebonen. Drinken verkregen wij door suiker uit riet te halen. Douchen kon in de rivier, maar het water stond erg Laag. Wassen met jouw water is toch heerlijk. S avonds kregen wij uitleg over de locale muziek.

De Tsachilas is een indianenstam die in totaliteit uit nog ongeveer 2500 man bestaat met een sterke eigen cultuur en traditie, al worden ook zij langzaam maar zeker ingehaald door de Westerse maatschappij. Ondanks dat wij elkaar niet konden verstaan hebben wij veel van deze gemeenschap opgestoken. Een mooi moment was dat wij bij ons afscheid beiden een palm hebben geplant, die nog minimaal 100 jaar zal blijvenstaan.

Mindo

Ecuador is een ideaal land voor een avontuurlijke vakantie. Wij zijn inmiddels in Mindo aangekomen en gisteren hebben wij een canopy tour gedaan. Over een groot aantal ziplijnen, suis je hangend aan een kabel, met een aanzienlijke snelheid naar beneden. Het is een unieke manier om het tropisch regenwoud van boven af te bekijken.

Daarna een stevige hike gemaakt naar een aantal watervallen. Alvorens bij de watervallen te komen moesten we eerst met een soort kabelbaan (bakje aan een kabel) naar de overkant. Gelukkig ligt Mindo een stuk lager (1250 meter) waardoor de ademhaling meeviel. Desondanks een zware workout, maar zeker de inspanning waard. Weer aangekomen op de weg, konden we met een local, achter in diens laadbak, terug naar het dorp rijden. Mindo is een Klein dorpje (2500 inwoners). Dit subtropische dorpje ligt in een groene vallei. Het maakt op ons een zeer ontspannen indruk en is een ideaal habitat voor vogels en vlinders. Wij slapen in het yellow house, een apart onderkomen met een prachtig uitzicht. Wij zijn de enige gasten. In de ochtend ontbijt met tientallen kolibries en uitzicht op de vulkanen.

Verder hebben wij een chocolade tour gemaakt. Ecuador is de belangrijkste exporteur van eerste klas chocolade (die meer dan 70 procent cacao bevat). Nadat alles verteld werd over het drogingsproces van chocolade begon het beste onderdeel, het proeven daarvan. Het klinkt als muziek in de oren dat het goed is dat je op hoogte veel chocolade eet. Dat hoef je ons uiteraard geen twee keer te vertellen.

Ecuador exporteert niet alleen cacao, bananen en koffie, maar ook bloemen. Zelfs naar Nederland ( Rozen).

Dadelijk vertrekken wij voor een aantal dagen naar de Indianen. Het duurt dus weer even voordat Jullie weer iets van ons horen

Het midden van de wereld ( mitad del mundo)

Gisteren hebben wij overnacht bij een gastgezin. Dit project staat bekend als Runa Tupari (= kennismaking met de indianen). We kregen hier een indruk van het dagelijkse leven van de indianen. Bij aankomst kregen wij een 'lekkernij' aangeboden. Wij mochten iets uitzoeken uit een bak met levende insecten. Zo beleefd mogelijk maar bedankt, waarna er hartelijk werd gelachen. Wij hielpen mee met de dagelijkse klussen, zoals varkens voeren en het bereiden van het avondeten ( ditmaal zonder insecten). Onze gastheer speelt in een inheemse (Andes) groep en heeft ons in de avonduren vermaakt met het spelen op diverse instrumenten (waaronder panfluit, viool). Het was hier overigens behoorlijk koud. Dankzij deze familie en het knusse verblijf (met open haard in de slaapkamer en uitzicht op diverse vulkanen) was dit een ervaring om niet snel te vergeten.

In de middag zijn wij met een Ecuadoriaan op pad gegaan. We konden elkaar niet verstaan, maar dat kon de pret niet drukken. Op 2800 meter hebben we onder andere twee condors gezien. Wat een machtige beesten. Ook hebben wij een wandeling langs een kristalhelder blauw kratermeer gemaakt. Wij waren beiden wel wat kortademig en duizelig door de hoogte. Dat wordt nog wat, nu we volgende week tot 5000 meter willen klimmen. Verder nog wat locale ambachten bezocht en in de avond een locale wedstrijd van Andes bandjes bijgewoond. Het valt ons op dat er weinig toeristen zijn.

Vanmorgen hebben we de grootste markt van Zuid Amerika bezocht. Het hele dorp was een zee van kleuren. Rollen stof, dekens, tapijten, tassen, sjaals, poncho's, groente en fruit e.d. Tel daarbij de traditioneel geklede Bewoners bij op en het kleurenspel is compleet. Inmiddels puilen onze koffers uit en ik vraag me af hoe ik dat allemaal thuis krijg. Als eerste hebben wij om 5:30 uur de dierenmarkt bezocht. We wisten niet wat we zagen en hoorden. Honderden dieren werden (hardhandig) verhandeld. Cavia's zijn overigens een lekkernij hier en kun je in een restaurant bestellen. Je krijgt het dier dan op je bord met de pootjes omhoog.

Vanmiddag passeerden wij - op de weg naar mindo - het midden van de wereld ( breedtegraad 0). Op deze locatie stonden wij midden op de evenaar ( Mitad del Mundo) met een been op het noordelijk en een been op het zuidelijk halfrond. We kregen zelfs nog een stempel in ons paspoort dat wij op de evenaar zijn geweest. Apart! Er werd eenaantal proefjes gedaan. Interessant was de draaibeweging van het water. Precies op de evenaar stroomt het water loodrecht naar beneden. Op het noordelijk halfrond onstaat een draaikolkje met de Klok mee en op het zuidelijk halfrond een draaikolkje tegen de klok in. En dat allemaal op Nog geen driemeter afstandvan Elkaar.

Hierna vervolgden wij onze weg naar Mindo.

Amazone

Afgelopen maandag om 7 uur vertrokken wij naar het amazone gebied met een klein propeller vliegtuigje. Vanuit het vliegtuig had je een spectaculaire uitzicht op het veranderende landschap. De besneeuwde Andes maakte plaats voor een eindeloos groen matras aan bomen. Beneden zagen we tientallen riviertjes kronkelen, soms aan het oog onttrokken door enorme grijze wolken, klaar om een lading regen te laten vallen.

Na de landing per kano naar het reservaat Cuyabeno. We waren de hele dag onderweg. Maar tijdens de tocht hebben wij veel gezien. Onze groep bestond uit 10 personen, waarvan alleen wij geen Spaans spraken. En laten we op de eerste dag net een gids hebben die alleen Spaans sprak. Maar geen probleem. De mede reizigers waren zo vrij het voor onste vertalen. Tijdens de boottocht hebben wij een glimp opgevangen van de roze rivier dolfijn, die we de daarop volgende dagen nog een paar keer hebben gezien.Deze dieren worden beschouwd als een van de meest intelligente dieren in de amazone en uniek in het zoete water. Langs de rivier zagen we verschillende diersoorten, zoals toekans, papegaaien en apen en een uitbundige amazone vegetatie. Het is wel goed speuren naar de dieren. In de avond een Hike in de amazone gemaakt, waarbij wij veel dieren hebben gezien en nadat de gids op zijn gitaar een aantal ecadoriaanse liedjes had gespeeld was het bedtijd. In de nacht hoor je veel geluiden van apen, kikkers enkrekels. Hierkom je echt tot rust.Geen tv, geen internet, geen electriciteit. Puurnatuur. We slapen in Nicky lodge. Deze lodge ligt net op de evenaar en is erg idyllisch gelegen in de ongerepte jungle.

Dinsdagochtend rond 6 uur per kano de rivier op. Weer veel dieren gespot. Bij het vissen op piranha's had Monique al snel beet. De meest agressieve piranha aan de haak geslagen. Aan een stukje touw werd een stukje rauw vlees gedaan. Piranha's zijn heel eenvoudig te vangen. Hun driehoekige tandjes zijn vlijmscherp.

In de middag een hike gemaakt door de jungle met onze rubberen laarzen tot aan de knieën. Tegen de slangen. We hebben helaas geen anaconda gezien maar alleen een aantalkleinere slangen. We kregen uitleg over medicinale toepassing van planten en 'hoe overleef je in de jungle' les. Daarna hebben wegezwommen in de rivier. In tegenstelling tot wat wordt aangenomen kan er best worden gezwommen in water waarin piranha's leven. De piranhasoort in Ecuador (althans dat werd ons verteld) valt alleen mensen aan als er heel veel bloed in het water drijft. Dit neemt niet weg dat de reputatie van deze vissen veel medereizigers ervan weerhield het water in te gaan. Eerlijk gezegd was het toch wel spannend toen wij het bruine water ingingen. Je ziet immers helemaal niks. Gelukkig voelden wij ook niks. In de avond brachten de insecten wederom een serenade ondersteund door de geluiden van allerlei andere dieren

Het regenwoud is helaas voor een groot deel in bezit genomen door houtkappers en oliebedrijven, maar de overheid heeft CUyabeno goed beschermd. De oliereserves hebben de welvaart aanzienlijk verhoogd, maar vormen tegelijkertijd een bedreiging voor de natuurlijke rijkdommen die het land zo aantrekkelijk maken. We begrepen dat een aantal maatschappijen hier doelbewust petrochemisch afval gedumpt heeft, waardoor waterbronnen en de voedselketen is aangetast

Ook hebben wij een bezoek gebracht aan de Siona gemeenschap ( indianen) en hebben wij hier cassave brood gemaakt, waar we wel een aantal uren zoet mee waren. Het smaakte overigens goed.

Een andere toch wel onvergetelijke ervaring in de amazone is kaaimannen zoeken in het donker. Met zaklantaarns zoek je langs de oevers. De rode puntjes die je ziet, zijn de ogen van de kaaimannen waarin het licht wordtweerkaatst. We zijn tot ongeveer 50 centimeter van een kaaiman (de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het een zeer kleine kaaiman was) gekomen. En ook eerlijk gezegd: het isbest wel spannend in het donker in een houten kano op zoek naar kaaimannen en slangen.Je denkt toch bij jezelf: wat als die kano omkiept?

Het bezoek aan de amazone was een bijzondere ervaring. Veel hikes en kanotochten, zoweloverdag alsin de nacht. Dan heb je echt een gids nodig met geoefende oren en ogen. Gelukkig hadden we die.

Tot snel

Vanaf 4000 meter downhill

Vandaag hebben wij een bijzondere fietstocht gemaakt rond de mooie landschappen van Quito. De beste manier om de gebaande paden te verlaten is een tocht per mountainbike over de onverharde wegen. Dus vanmorgen om 06:30 uur op pad. Een Amerikaanse van 73 jaar had zich bij ons aangesloten. Wat een geweldig mens, die in vele landen heeft gefietst. Zij heeft inmiddels al drie fietstochten in Nederland op haar naam staan. Na een ontbijt fietsen we eerst 18 kilometer over een oud treinspoor langs een afgrond met een mooi zicht op het dal. Het is vandaag zondag en Veel Ecuadorianen fietsten of wandelden vanwege hun vrije dag ook op deze voormalige spoorlijn. Daarna begon het iets steviger werk. Circa 3000 meter omhoog met onderweg een drietal donkere tunnels. De 4X4 stond boven al op ons te wachten. De fietsen werden op het dak gezet en we reden de vulkaan naar boven tot een hoogte van ruim 4000 meter. Het weer was inmiddels behoorlijk omgeslagen. Ijskoud, regen en wind. De gids zei tegen ons dat hij het begreep als wij de off Road zouden overslaan. No way. Nadat wij aangekleed waren, knie en elleboogbeschermers om hadden kon de downhill van 4000 naar 2000 meter beginnen. Het weer zat echt tegen en de weg werd slechter en slechter. Nu begrepen wij waarom de gids er uit zag alsof hij ging skiën. Volgens de gids was het weer niet te slecht om te fietsen maar onze kleren. Na circa 8 kilometer konden we nog stoppen en in de 4x4 stappen. We keken elkaar alle drie aan en vervolgden onze rit naar beneden. Het pad was zeer slecht en Monique kwam in een bocht helaas ten val. Gelukkig viel de schade nogal mee en vervolgden Wij onze weg naar beneden. Onze gezichten zaten vol modder, zand en kiezel en we waren kletsnat toen we beneden arriveerden, maar we waren voldaan.

We kwamen onder verkleumd aan bij de warmwaterbronnen. Daar konden we heerlijk ontspannen in baden van 40 graden. We kunnen jullie verzekeren. Dat is echt heerlijk na zo een fietstocht. Door de regen moesten wij onze picknick achter in de jeep opeten. De gids had wel iets lekkers bereid. Daarna terug naar Quito.

De hoogte, het heuvelachtige terrein en de slechte staat van de wegen en de regen vormden een ware uitdaging maar de uitzichten en de kleurrijke dorpjes maakten de inspanningen zeer de moeite waard.

Morgen vertrekken wij naar het regenwoud in de amazone, dicht bij Colombia. Het duurt dus weer een dag of vier voordat jullie weer iets van ons horen.

Omdat wij maar een paar schoenen bij ons hebben, is Monique die nu droog aan het föhnen, anders moeten we morgen met natte schoenen het vliegtuig in.

Groet Monique en Ron

Quito

Na een goede vlucht van ongeveer 12 uur landden wij gisteren in Quito, de hoogst gelegen hoofdstad (2800 meter) ter wereld (al bestaat daar discussie over). Het was een leuke landing Om overdag mee te Maken. Quito wordt namelijk omgeven door besneeuwde vulkanen en bergen, terwijl het toch maar 24 kilometer van de evenaar ligt. We zitten in een klein guesthouse in het historische centrum met een mooi uitzicht over de stad. Vandaag hebben wij de oude stad bezocht, die nog veel schatten uit de koloniale tijd herbergt, zoals kunstwerken, gebouwen en straten. Sinds 1978 is deze stad door Unesco op de Werelderfgoedlijst geplaatst. Allereerst zijn wij met de teleferico (kabelbaan) naar een uitkijkpunt op een hoogte van 4270 meter gegaan. We werden beloond met een mooi uitzicht over de stad en gelukkig kregen we geen last van de hoogte. Daarna hebben wij een wandeling gemaakt door de smalle steile straatjes van de oude stad Dat is wel een opgave. Door de hoogte en omdat de straten behoorlijk steil zijn, voel je je hart al snel Tekeer gaan alsof je de marathon hebt gelopen. In Quito staat de mooiste kerk van Latijns-Amerika en die mocht uiteraard niet ontbreken. De bouw heeft maar liefst 163 jaar in beslag genomen en het resultaat mag er zijn. Helaas mochten we geen foto's maken. Verder hebben wij vandaag veel kerken en uitzichtpunten bezocht en genoten op de vele pleintjes en in de parkjes. Onze eerste indruk van Quito is een fraaie, exotische stad met aangenaam lenteweer. De Ecuadorianen komen vriendelijk en ontspannen over. Maar net als veel Latijns Amerikaanse steden is Quito een mengeling van extremen. Voor de meeste stedelingen is en blijft het leven in de stad zeer hard.

Tot zover onze eerste ervaringenuit Quito

Welkom op onze Reislog!

Welkom op onze reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van al onze avonturen en ervaringen tijdens onze 'Ecuador - Galapagos' reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar wij ons bevinden en waar wij zijn geweest! Meer informatie over de reis die wij gaan maken vind je in het profiel.

Tijdens onze individuele reis door Ecuador (het kleinste land van Zuid Amerika) zullen wij de imposante Andes met zijn besneeuwde toppen beklimmen, gezellige lokale markten en koloniale steden bezoeken en bij indianen verblijven in het vochtige Amazone regenwoud. Ook zullen wij de Galapagos eilanden, met hun eigen evolutie, bezoeken.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Wij zien je graag terug op onze reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met onsmeereist!

Groetjes,

Monique en Ron