Isla isabele ; Haaien, pijlstaartroggen en manta's

We zijn inmiddels al weer 3 dagen op Isla Isabele, het grootste eiland van de Galapagos. Op dit eiland, dat niet door veel toeristen wordt bezocht, leven circa 3000 mensen. Het eiland heeft de vorm van een zeepaardje en er komt nog vulkanische activiteit voor. Het dorpje heeft een mooi zandstrand met kokospalmen. Wij hebben een romantischklein hotelletje met uitzicht op zee. Elke ochtend een duik inde stille oceaan omwakker te worden en elke avond genieten we vanaf ons balkon van de zonsondergang.

Bij aankomst lagen de zeeleeuwen ons al op de banken op te wachten en de mannetjesmaaktenflinkkabaal, zeker als je dacht op de bankplaats te kunnen nemen.Tijdens onze eerste dag zagen we veel flamingo's en reuzenschildpadden en landleguanen.We hebben per mountine bike de'muur van tranen' bezocht, een overblijfsel van de strafkolonie.

We hebben de laatste twee dagen veel gesnorkeld. Los tuneles waswel de meestbijzondere plek omte snorkelen,mede door de met lava gevormde bogen in de oceaan. Wat een onderwaterwereld. We hebben onder andere met de Galapagos en witpuntrifhaaien gezwommen, met zeeleeuwen en groene zeeschildpadden. We zagen pinguïns, manta's, pijlstaartroggen, zeesterren,zee-egels en grote scholen felgekleurde tropische vissen.

Tot gisteren ontbrak echterde 'blauwvoet van Gent nog op ons lijstje. Deze hebben we gisterenmiddag met twee jongen gespot.

Hoewel Ecuador niet zo groot is (7 maal Nederland) omvat het besneeuwde vulkanen, grotendeels verlaten stranden en een uitgestrekt (Amazone) regenwoud en de Galapagos eilanden. Ecuadorianen hebben wij als vriendelijk en ontspannen ervaren. De diversiteit van dit land is een pre.

Morgen nog een stranddag en maandag vliegen we weer naar huis na een geweldige vakantie. Vanaf de Galapagos willen wij vooral Pepijn (in Ecuador Pepin) bedanken voor zijn inbreng en voor de samenstelling van onze reis. Alles is door hem goed geregeld en wij kijken tevreden terug.

Tot snel.

Santa Cruz

Afgelopen maandag vertrokken wij vroeg in de ochtend per boot naar het eiland Santa Cruz. Iedere keer als je naar een ander eiland reist, wordt je bagage gecontroleerd, omdat je geen eten mag meenemen. Door voedsel kunnen insecten of andere organismen meegaan, die de ecosystemen van de eilanden verstoren. Santa Cruz gaf ons al vrij snel het gevoel van een zeer ontspannen kustplaats. De weidse baai ligt vol met bootjes en is zeer schilderachtig. We hebben een bezoek gebracht aan de Charles Darwin onderzoeksfaciliteit. Iedereen weet wel dat Charles Darwin op de Galapagos eilanden zijn inspiratie vond voor zijn beroemde evolutie theorie. Maar minder mensen weten dat Steven Spielberg hier ook zijn inspiratie vond en wel voor zijn held E.T. Namelijk de kop van de reuze Galapagosschildpad. Dit is het beroemdste reptiel hier, die wel 250 kg kan wegen. Het schildpad is niet alleen een van de oudste, maar ook een van de zeldzaamste reptielen. Ongelooflijk hoe veel reuzenschildpadden hier rondlopen en wat zijn die beesten reusachtig. Ze trokken zich weinig van ons aan en gingen rustig door met gras eten, ookals wij op 2 meter afstand stonden. Het lijkt hier een natuurlijke dierentuin, waar allerlei bizarre dieren zonder angst voor de mens leven.

Bijzonder was ook de wandeling door een enorme lavatunnel. Deze tunnel isontstaan toen een lavastroom aan de oppervlakte stolde, maar eronder gewoon bleef doorstromen. Je loopt dus in feite door "een holle buis" van lava onder de grond.

In de namiddag hebben wij genoten van een prachtig wit en exotisch strand. Even tijd voor rust, al dachten de dieren daar anders over. In de oceaan zwommen de zeeleguanen en zeeleeuwen gewoon vrolijk rond.

Dinsdagochtend hebben wij met een kleine boot het eiland Isla Bartolome bezocht, een van de meest gefotografeerde eilandjes. Daar hebben we gewandeld over vulkanische rotsen, naar een prachtig strand. Hoe dicht je zeeleguanen of zeeleeuwen ook benaderd, ze blijven je gewoon onbewogen aanstaren. Tijdens het snorkelen kwamen we veel tropische vissen en een kleine (baby)haai tegen. Verder zagen we nog twee pinguïns op jacht naar voedsel.In de middag beklommen we eenrots en hadden van daaruit een prachtig uitzicht op een maanlandschap van gestolde lava en kraters. In de avond gegeten midden op straat, die in de avonduren volledig autovrij is. Je vindt hierkleine locale restaurantjes. De straatwordt in de avonduren voorzien van honderden tafels, waardoor in feite een groot aaneengeschakeld 'open luchtrestaurant' ontstaat. De kreeft was overigens vers en heerlijk bereid.

Vanochtend weer vroeg opgestaan omper boot naar het eiland Plaza Sur te vertrekken.Tijdens het snorkelen dook opeens een grote rifhaai op, die vlak langs ons zwom. Dat was best wel spannend. Naderhand zagen wij nog meer van deze prachtdieren langs ons heen zwemmen. Dit eiland is uitzonderlijk rijk aan dieren. Er liggen ontzettend veel zeeleeuwen op de kust. Zeeleeuwen zijn traag en enorm sloom op het land, maar des te verrassend snel in het water. We kwamen op een plateau dat bekend staat als de 'bachelor zeeleeuwen kolonie", een bonte verzameling van vooral oude mannelijke zeeleeuwen. Op een verbazingwekkende manier klauteren ze de rotsen op en liggen daar in de zon te bakken.Velen hebben littekens van beten van haaien. Er kropen op dit eilandtalloze schitterend gekleurdelandleguanen rond de zwarte kliffen. Dezekliffen zijn het domein van de zeevogels. Je blijft hier fotograferen.Pas op de terugweg werd het enigszins gevaarlijk. Niet door de springende mantra's of de haaien,maar omdatde kapitein besloot dat Monique met de boot mochtterugvaren. Uiteraard hield hij een oogje in het zeil en kwamen wij weer veilig aan land.

Morgen vertrekken we zeer vroeg naar (helaas) alweer onzelaatste bestemming. Deze bestemming wordtniet door veel toeristen bezocht.

De Galapagos eilanden

Zaterdagochtend vlogen wij naar het Galapagos eiland San Christobal, 960 km voor het vasteland van Ecuador. De baai ligt vol met bootjes en ziet er schilderachtig uit. De Galapagos bestaat uit 13 grote en 6 kleine eilanden en een aantal super kleine eilandjes (waaronder rotsen). Het wemelt hier van de zeedieren en vogels, die nergens anders ter wereld voorkomen. Darwin noemde de Galapagos:'een paradijs voor reptielen'. Hij bestudeerde hier in 1835 de geologie en biologie en ontwikkelde zijn bekende evolutietheorie.

In de vroege middag hebben we op het strand gelegen tussen vele tientallen zeeleeuwen. Zeeleeuwen beheersen dit eiland volledig. Ze liggen echt overal. Voor ons een vreemd beeld. In plaats van naast mensen, lig je naast een groot aantal zeeleeuwen op het strand. Deze dieren trekken zich helemaal niets van ons aan. Ze zijn alles behalve schuw. Op een gegeven moment kwam een zeeleeuw vlak naast Monique liggen. Hij vroeg net nog niet of ze even iets wilde opschuiven. Daarna een wandeling gemaakt naar een uitzichtpunt. Tijdens het lopen zagen wij veel leguanen, die ook niet van plan waren voor ons te schuiven. Je moet - gezien hun schutkleur - goed oppassen dat je er niet op trapt. Het is ongelooflijk dat de dieren hier geen enkele angst hebben en je heel dichtbij kunt komen. Dit komt omdat de dieren hier geen natuurlijke vijanden hebben, waardoor ze makkelijk te benaderen zijn.

Vandaag zijn wij per catamaran naar Kicker Rockgegaan om te snorkelen. Dit is een grote rots die 148 meter boven zeeniveau uitsteekt. Gigantisch hoog dus.Het is een favoriete plek voor veel vogelsoorten. Ook de vogels kennen vrijwel geen angst en vliegen niet weg als je langsloopt of ze benadert (zelfs tot op 1 meter). Tijdens het snorkelen werden we omringd door talloze fel gekleurde vissen. Ik besloot om met de gids de smalle kloof in de rots in te zwemmen,ondanks dat de stroming erg sterk was. Opeens dartelden zeeleeuwen om me heen. Het is echt vreemd als je door je snorkelbril zeeleeuwen ziet, die je nieuwsgierig aankijken en dan speels om je heen zwemmen.Ook de zeesterren waren prachtig om te zien.Je werd omgeven door veel fel gekleurde tropische vissen. Op een gegeven moment zwom ik een tijd lang vlak boven een reuzeschildpad. Prachtig om dit dier onder je te zien zwemmen. De rode rotskrab was ook in grote aantallen aanwezig, maar die was wel schuw.Helaas heb ik geen hamer- en wittiphaai gezien. Dat was wat ik eigenlijk wilde. Na ongeveer 20 minuten werd de stroming sterker en zei de gids dat we terug moesten zwemmen. Ik dacht dat het een grap was, gezien de sterke stroming. We konden echter niet voorruit de kloof uit zwemmen, dit door de sterke stroming. De uitgang was immers vrij smal en de rotsenwarenvlijmscherp en we zouden ons dan waarschijnlijk daar aan verwonden. Bloed trekt haaien, zei hijvolgens mij als grap. Ik kon er niet echt om lachen en dacht alleen maar aan de weg terug tegen de stroom in.Het terugzwemmen was zeker niet het leukste dat ik tot nu toe heb gedaan. Het koste mij veel kracht. Aardig uitgeputkwam ik bij de boot aan. Wat was ik blij dat ik de boot op kon. Zwemmen is niet mijn sterkste kant. Volgende keer toch maar een reddingsvest aan of een zwemboei meenemen.

Morgenvroeg gaan wij naar het eiland Santa Cruz.

Nariz del Diablo

Op dit moment zitten wij te genieten op ons balkon in Guayaquil. Morgen vliegen wij naar de galapagos Eilanden, op ongeveer 1000 kilometer van de Kust van zuid-Amerika. Deze eilanden behoren tot Ecuador.

Vandaag vroeg op voor de spectaculaire treinreis naar de Nariz del Diablo (duivelsneus). De rit ging dwars door de Andes. Om de grote hoogtes en steile bergen te kunnen overbruggen zijn allerlei kunstgrepen toegepast. De afdaling is zo steil dat haarspeldbochten niet voldeden. Om toch af te kunnen dalen, zigzagde de trein tussen wissels achtereenvolgens voor en achteruit naar beneden. Een aantal jaren geleden kon je nog op het dak van de trein zitten om van het uitzicht te genieten, maar in 2007 werden 2 japanse toeristen onthoofd door een laaghangende electriciteitskabel. Bijna beneden aangekomen raakte de laatste wagon van het spoor. Na een vertraging wist het personeel uiteindelijk de wagon weer op de rails te zetten en konden wij de rit naar beneden vervolgen.

Gisteren de donderdagmarkt van Guamote bezocht, een van de belangrijkste inheemse markten van het land. Het hele dorp leek wel een grote markt. De indianen komen te paard of met een zwaar bepakte lama uit dorpjes die via geen enkele weg te bereiken zijn. Op de veemarkt zag je meer indianen in verschillende traditionele outfits, dan op welke markt in Ecuador dan ook. Het valt op dat in Ecuador nog heel veel mensen in traditionele kleding rondlopen. Er werden onder andere schapen lama's, paarden, ezels, cavia's, varkens, groente en fruit, kleding en gereedschap verkocht. Hier vindt overigens nog de ouderwetse ruilhandel plaats. De locale bevolking bood de waren aan op en nabij het spoor. Op donderdag arriveerde een trein. Motoren reden voor de trein uit om het spoor vrij te maken. De trein heeft overigens nauwelijks Snelheid.

In de middag een hike gemaakt naar een dorpje omgeven door 45 meren. Dit is nog steeds een stukje ongerepte natuur. Hier zie je grote groepen lamas en alpacas. De locale gids was een vrouw van 85 jaar in traditionele Kleding. Zou zij de stevige bergwandeling van drie uur wel doorstaan? Als wij met deze leeftijd nog zo kunnen lopen, dan hebben wij niets te klagen. Wat een schitterend mens. Ook kregen wij uitleg over het merwaardige fenomeen van de suicide vogels dat niemand begrijpt. Ieder jaar in september vliegen honderden trekvogels het ijs koude water in en doden zich zelf hierbij.

Vanaf hier willen wij pepijn van go local en zijn team in Ecuador bedanken voor alles wat zij tot nog toe voor ons geregeld hebben. Top. Wij hopen dat zij dat op de Galapagos ook hebben gedaan, maar daar vertrouwen wij zeker op.

Chimborazo (boven de 5000 meter grens)

Gisteren toch besloten om de vulkaan Chimborazo (6310 meter) te beklimmen en wel tot 5048 meter. Het was - ondanks de coca-thee en de chocolade - toch nog een behoorlijk inspanning door de ijle lucht. Ik voelde me wel wat duizelig worden en ging daarom slechts pasje voor pasje naar boven. Het ging Monique vandaag een stuk gemakkelijker af. Na de beklimming zijn we de vulkaan vanaf 4800 meter met de mountine bike naar beneden gefietst. Voorzichtigheid was geboden daar het pad vol met stenen lag. Het uitzicht was geweldig. In de middag hebben wij nog een fietstocht met onze mountine bikes gemaakt - over een oude weg door een kloof- van een kleine 50 km. We fietsten door kleine kleurrijke dorpjes en door prachtig natuur met mooie vergezichten. Tijdens deze fietstocht (afdaling) kwamen we langs alle ecologische zones, van subtropisch tot alpiene.

Vanochtend zijn we naar Guamote (2750 meter) vertrokken, een prachtig dorpje in het hart van de Andes. Op de heenreis bezochten wij de oudste kerk van Ecuador (1534). Het was een eenvoudige maar prachtige kerk om te zien. Het lijkt wel of de tijd in Guamote is blijven stilstaan. Deze regio is erg authentiek met een levendige cultuur.Tijdens onze verkenning van het dorp hebben we al wat sfeer van dit inheemse dorpje mogen proeven. De taal van de inheemse is Kichwa. In ons beste Kichwa: imanaja ( hallo hoe gaat het) genoten we van de verraste reacties. Contacten waren snel gelegd en de bevolking is echt vriendelijk en geinteresseerd. Midden door het dorp loopt een oude spoorlijn, op een paar meter afstand van authentieke gebouwen. Verder zijn de straten op dit moment onverhard. Door de wind waait het stof door de straten. Echt een prachtig decor voor een western.

We slapen in Inti Sisa. Dit guesthouse is 20 jaar geleden gestart als een sociaal project ( door een Belg). Momenteelzijn zij nog zeer actief in de gemeenschap. Het is een soort vormingscentrum voor mensen uit alle bevolkingsgroepen.

De donderdagmarkt van Guamoteis een belangrijke weekmarkt. Deze zullen wij morgen bezoeken evenals een aantal projecten van Inta Sisa.

Adrenaline kicks in Banos

Banos is de uitvalbasis voor avontuurlijke sporten. Vanochtend vroeg gingen wij raften. Ook mensen met weinig of geen ervaring kunnen hier genieten van het wildwatervaren. Na vandaag ken ik een aantal mensen die daar mogelijk iets anders over denkt of in ieder geval dacht. Omdat het weinig geregend had, was klasse III+ wel een goede optie voor ons, althans dat werd ons door een locaal reisbureau verteld. Ik vroeg dat voor de zekerheid nog eens na, omdat beginners normaal gesproken rivieren uit klasse I of II bevaren. It's easy, no problem. We vertrokken met nog vier andere personen, twee mannen uit Mexico en een koppel uit Chili. Allemaal beginners zonder echte raftervaring. Bij de rivier kregen wij de veiligheidsinstructie en de commando's uitgelegd. Wij dachten dat de instructeur ietwat overdreef. Vervolgens het water in. Het water was behoorlijk wild en voordat wij 25 meter gepeddeld hadden ging het al mis. Midden in de waterval sloeg de boot over de kop en iedereen verdween kopje onder het snel stromende water in. Monique en de Chileense kwamen onder de boot terecht., maar de instructeur had de boot al snel weer omgedraaid. En Monique kon zich daarna aan het touw van de boot vasthouden en met de boot mee drijven. Er ging ook nog een extra instructeur alias 'fotograaf' mee in een kayak. Als iemand de boot uit viel, kon hij sneller ter plaatse aanwezig zijn met zijn kayak. Ik ging ook tweemaal kopje onder en toen ik weer boven kwam pikte de instructeur in de kayak mij op. Ik zwom vervolgens naar de boot terug en inmiddels waren weer vijf personen de boot in getrokken. We misten nog onze grote Mexicaan. Hij was naar de andere kant van de rivier afgedreven. Toen ook hij met de kayak terug was gebracht en in de boot werd getrokken, moesten wij allen even bijkomen. De schrik zat er goed in. Een aantal twijfelde om de tocht voort te zetten. We waren net begonnen. Uiteindelijk zijn we alle zes wel verder gegaan. Hoe langer we aan het raften waren, hoe beter wij als team presteerde. Het was uiteindelijk een geweldige afdaling en uitdaging om tijdens de volgende stroomversnellingen de boot overeind te houden en niet uit de boot te vallen. Het water kwam wel in een warerval met bakken de boot in, en je moest behoorlijk peddelen, maar wij hebben het uiteindelijk - zonder nogmaals om te slaan - gered. Het was - eerlijk gezegd pas echt een kick- toen we na de laatste waterval weer veilig aan land waren.

In de namiddag hebben wij een bezoek gebracht aan de Casa del Arbol (de boomhut). Aan de boomhut hangen twee schommels waarmee je letterlijk boven de wolken schommelt op 2640 meter. Deze schommel is bekend geworden door een foto in Nationaal Geographic (makkelijk op internet op te zoeken). Op de schommel heb je op zeer grote hoogte een panoramisch uitzicht (op de vulkaan). Al schommelend ga je over de rand van de berg en kijk je de verte in (naar de krater van de vulkaan), maar ook de diepte in. Het is een bijzondere locatie en een bijzondere schommel.

In de avond zijn wij lekker gaan ontspannen in (locale) warmwaterbronnen.

Banos

Afgelopen vrijdag hebben wij een hike gemaakt door het 'cloud forest'. Het was een behoorlijk stevige wandeling van ongeveer 5 uur. Op zo'n 4000 meter hoogte ben je door de ijle lucht veel sneller uitgeput en is een wandeling berg op een hele klus. Tijdens deze bergwandeling hadden we mooie vergezichten, klimmend en dalend langs akkers, boerderijen en weilanden. Onze water voorraad raakte langzaam op en nergens was een winkeltje te bekennen. Gelukkig stopte op het juiste moment een auto en kregen we heerlijke mandarijnen aangeboden, groter dan onze sinasappels. Gelukkig hadden wij een knuffel bij ons voor de 'kleine' voor in de auto. Na een praatje ( handen en voetenwerk) vervolgden we onze weg. S'avonds zaten we in de sauna toen opeens de deur openging en iemand met wandelkleren aan, zelfs met de bergschoenen nog aan, inclusief rugzak ons groette en in de sauna kwam zitten.

Ons volgende reisdoel was Banos. Op weg naar Banos bezochten we een schilderachtig kratermeer. Het meer is ontstaan door instorting van een vulkaan. Het meer is 250 meter diep en had een turquoise kleur. Door het zonlicht verandert de kleur van het water. Daarna hebben wij nog een locale markt bezocht. Deze zaterdagmarkt had een keur aan kleurrijke landbouwproducten.

Banos (1800 meter) is een stad met een actieve vulkaan en vooral bekend om zijn warmwaterbronnen. Het is heerlijk om door de straten te slenteren. In Banos is het zeer levendig op straat met veel eet-, drink- en dansgelegenheden. Het is echt een plek voor avontuurlijke toeristen. Tijd dus voor wat actie! In Ecuador hadden de mensen vier dagen vrij (dodenherdenking) en het leek wel of zij allemaal naar Banos zijn gekomen. Het was ontzettend druk. De eerste avond hebben we een heilige mis bezocht. In tegenstelling tot bij ons zat de kerk bomvol. Het was een mooie mis met muziek. Daarna zijn wij in een chiva (open houten bus) naar een uitzichtpunt , hoog op een berg, gereden. Het was echt een gammele bus, die bij ons de APK nooit zou doorstaan. In de bus hingen overal disco-Lichten en de partymuziek stond echt keihard aan. Met 40 Ecuadorianen, zingend in een bus, die bij elke drempel kraakte tot op het bot, de onverlichte berg op. Vamos. Naast onze bus gingen er nog minimaal 20 bussen, ook met de muziek op volle toeren en met discolichten, naar het uitzichtpunt. Boven aangekomen zagen wij duizenden twinkelende lichtjes beneden in de stad. Het was een prachtig uitzicht. Terug was wat lastig omdat de weg vrij smal was en er tientallen bussen aankwamen, maar evenveel wilden vertrekken. Het was een chaos, maar onze medepassagiers trokken zich daar niks van aan en zongen volmondig met de muziek mee. De bussen scheurden naar beneden en af en toe dacht je dat de bus door midden brak en rook je het rubber van het remmen. Na twee uur kwamen we weer veilig aan in Banos en waren we de felgekleurde lichten en de partymuziek wel even zat. Ondanks dat het mee gaan met de Chiva werd afgeraden, was het een ervaring op zich.

Vandaag zijn we gaan mountainbiken langs een aantal watervallen. We fietsten langs een diepe kloof met mooie vergezichten. Gelukkig alleen maar berg af. Bij elke onverlichte tunnel was er gelukkig een 'omleiding ' voor fietsers. Overal kon je per ziplijn het ravijn over, bungeejumpen, aan een touw van bruggen afspringen en wildwatervaren en ga zo maar even door. Het aanbod om van de brug af te springen hebben we maar belleefd afgeslagen. We vervolgden onze weg en bezochten een geweldig mooie waterval, te bereiken over een hangbrug. In de middag hebben wij tussen de locals aan de rivier doorgebracht. Als 'vreemden' trokken we wel wat aandacht. Uiteindelijk achter in een laadbak terug naar Banos, want de bergen op fietsen in Ecuador is onbegonnen werk.

Zo nu slapen want we moeten morgen vroeg op. Raften staat op ons programma.

Cotopaxi en paardrijden

Gisteren vroeg vertrokken wij naar de vulkaan Cotopaxi (deze vulkaan is 5897 meter hoog). De 2 uur durende rit zullen we niet snel vergeten. De weg loopt via de Andes omhoog, met een aanzienlijk hoogteverschil van circa 3000 meter en een mooi uitzicht. Vrachtwagens en buschauffeurs vertrouwen op hun koplampen als ze naar beneden suizen en trekken zich nauwelijks iets aan van tegemoetkomend verkeer of het slechte zicht (de wegen zijn vaak in mist gehuld) en halen voor een bocht nog even snel in.

Wij sliepen in Tambopaxi (op 3600 meter hoogte), destijds gebouwd voor klimmers om te acclimatiseren. Thans een mooi onderkomen voor toeristen. Het weer was te slecht om met de klim te beginnen, waardoor wij deze met een dag uitstelde in de hoop op beter weer. Tambopaxi ligt prachtig met een uitzicht op de vulkaan (als deze niet in mist is gehuld). In de avond werd de open haard aan gemaakt om de kamer te verwarmen. Bij het ontwaken waren de weergoden ons gunstig gezind. Vanaf ons bed hadden wij een prachtig uitzicht op de vulkaan met zijn besneeuwde top.

De Cotopaxi is de hoogste actieve vulkaan ter wereld. Elke eeuw is er een uitbarsting. De laatste is 108 jaar geleden dus we waren (voor de grap) door de gids gewaarschuwd. In de ochtend begonnen wij aan de Klim. Gewapend met chocolade, stroopwafels en voldoende water en warme kleren gingen wij met de gids op pad. Het weer was perfect en we hadden een mooi uitzicht op de top. Eerst reden wij met een 4x4 naar 4500 meter om vervolgens naar 4800 meter te klimmen. Met hele kleine pasjes en geregeld rust - en veel water drinkend- gingen wij langzaam omhoog. Het lijkt maar een heel klein stukje, maar het is toch wel - gezien de ijle lucht - een uitdaging. Ik wist niet dat 1500 meter (waarbij wij 300 hoogtemeters overbruggen) zo ver kon zijn en zo lang kon duren. Ook hebben wij coca thee gedronken, hetgeen goed schijnt te zijn op deze hoogte. Op 4800 meter aangekomen sloeg het weer binnen een paar minuten om en werden we door een hagelbui Verrast. Tijd voor de afdaling.

Er zijn 31 vulkanen in Ecuador waarvan 8 actief. De Chimborazo (6310) is de hoogste vulkaan in Ecuador. In feite is die zelfs hoger dan de Mount Everest als er gemeten wordt vanuit het middelpunt van de aarde. De aarde is immers ovaal.

Het landschap bij de Cotopaxi leent zich voor paard rijden. Ondanks dat wij dat nog nooit hebben gedaan, zijn we met een gids op pad geweest. Per paard door het park met een uitzicht op de besneeuwde vulkaan en een drietal andere vulkanen. Hoog langs de rand boven de rivier en een ravijn met vergezichten. Af en toe dacht ik wel als het paard maar rustig blijft. Dat was gelukkig het geval. We Hebben veel wilde paarden en vogels gezien. Net voor het onweer waren we weer Terug.

Tot zover gaat alles goed met ons.