Zaterdagochtend vlogen wij naar het Galapagos eiland San Christobal, 960 km voor het vasteland van Ecuador. De baai ligt vol met bootjes en ziet er schilderachtig uit. De Galapagos bestaat uit 13 grote en 6 kleine eilanden en een aantal super kleine eilandjes (waaronder rotsen). Het wemelt hier van de zeedieren en vogels, die nergens anders ter wereld voorkomen. Darwin noemde de Galapagos:'een paradijs voor reptielen'. Hij bestudeerde hier in 1835 de geologie en biologie en ontwikkelde zijn bekende evolutietheorie.

In de vroege middag hebben we op het strand gelegen tussen vele tientallen zeeleeuwen. Zeeleeuwen beheersen dit eiland volledig. Ze liggen echt overal. Voor ons een vreemd beeld. In plaats van naast mensen, lig je naast een groot aantal zeeleeuwen op het strand. Deze dieren trekken zich helemaal niets van ons aan. Ze zijn alles behalve schuw. Op een gegeven moment kwam een zeeleeuw vlak naast Monique liggen. Hij vroeg net nog niet of ze even iets wilde opschuiven. Daarna een wandeling gemaakt naar een uitzichtpunt. Tijdens het lopen zagen wij veel leguanen, die ook niet van plan waren voor ons te schuiven. Je moet - gezien hun schutkleur - goed oppassen dat je er niet op trapt. Het is ongelooflijk dat de dieren hier geen enkele angst hebben en je heel dichtbij kunt komen. Dit komt omdat de dieren hier geen natuurlijke vijanden hebben, waardoor ze makkelijk te benaderen zijn.

Vandaag zijn wij per catamaran naar Kicker Rockgegaan om te snorkelen. Dit is een grote rots die 148 meter boven zeeniveau uitsteekt. Gigantisch hoog dus.Het is een favoriete plek voor veel vogelsoorten. Ook de vogels kennen vrijwel geen angst en vliegen niet weg als je langsloopt of ze benadert (zelfs tot op 1 meter). Tijdens het snorkelen werden we omringd door talloze fel gekleurde vissen. Ik besloot om met de gids de smalle kloof in de rots in te zwemmen,ondanks dat de stroming erg sterk was. Opeens dartelden zeeleeuwen om me heen. Het is echt vreemd als je door je snorkelbril zeeleeuwen ziet, die je nieuwsgierig aankijken en dan speels om je heen zwemmen.Ook de zeesterren waren prachtig om te zien.Je werd omgeven door veel fel gekleurde tropische vissen. Op een gegeven moment zwom ik een tijd lang vlak boven een reuzeschildpad. Prachtig om dit dier onder je te zien zwemmen. De rode rotskrab was ook in grote aantallen aanwezig, maar die was wel schuw.Helaas heb ik geen hamer- en wittiphaai gezien. Dat was wat ik eigenlijk wilde. Na ongeveer 20 minuten werd de stroming sterker en zei de gids dat we terug moesten zwemmen. Ik dacht dat het een grap was, gezien de sterke stroming. We konden echter niet voorruit de kloof uit zwemmen, dit door de sterke stroming. De uitgang was immers vrij smal en de rotsenwarenvlijmscherp en we zouden ons dan waarschijnlijk daar aan verwonden. Bloed trekt haaien, zei hijvolgens mij als grap. Ik kon er niet echt om lachen en dacht alleen maar aan de weg terug tegen de stroom in.Het terugzwemmen was zeker niet het leukste dat ik tot nu toe heb gedaan. Het koste mij veel kracht. Aardig uitgeputkwam ik bij de boot aan. Wat was ik blij dat ik de boot op kon. Zwemmen is niet mijn sterkste kant. Volgende keer toch maar een reddingsvest aan of een zwemboei meenemen.

Morgenvroeg gaan wij naar het eiland Santa Cruz.