Gisteren hebben wij overnacht bij een gastgezin. Dit project staat bekend als Runa Tupari (= kennismaking met de indianen). We kregen hier een indruk van het dagelijkse leven van de indianen. Bij aankomst kregen wij een 'lekkernij' aangeboden. Wij mochten iets uitzoeken uit een bak met levende insecten. Zo beleefd mogelijk maar bedankt, waarna er hartelijk werd gelachen. Wij hielpen mee met de dagelijkse klussen, zoals varkens voeren en het bereiden van het avondeten ( ditmaal zonder insecten). Onze gastheer speelt in een inheemse (Andes) groep en heeft ons in de avonduren vermaakt met het spelen op diverse instrumenten (waaronder panfluit, viool). Het was hier overigens behoorlijk koud. Dankzij deze familie en het knusse verblijf (met open haard in de slaapkamer en uitzicht op diverse vulkanen) was dit een ervaring om niet snel te vergeten.

In de middag zijn wij met een Ecuadoriaan op pad gegaan. We konden elkaar niet verstaan, maar dat kon de pret niet drukken. Op 2800 meter hebben we onder andere twee condors gezien. Wat een machtige beesten. Ook hebben wij een wandeling langs een kristalhelder blauw kratermeer gemaakt. Wij waren beiden wel wat kortademig en duizelig door de hoogte. Dat wordt nog wat, nu we volgende week tot 5000 meter willen klimmen. Verder nog wat locale ambachten bezocht en in de avond een locale wedstrijd van Andes bandjes bijgewoond. Het valt ons op dat er weinig toeristen zijn.

Vanmorgen hebben we de grootste markt van Zuid Amerika bezocht. Het hele dorp was een zee van kleuren. Rollen stof, dekens, tapijten, tassen, sjaals, poncho's, groente en fruit e.d. Tel daarbij de traditioneel geklede Bewoners bij op en het kleurenspel is compleet. Inmiddels puilen onze koffers uit en ik vraag me af hoe ik dat allemaal thuis krijg. Als eerste hebben wij om 5:30 uur de dierenmarkt bezocht. We wisten niet wat we zagen en hoorden. Honderden dieren werden (hardhandig) verhandeld. Cavia's zijn overigens een lekkernij hier en kun je in een restaurant bestellen. Je krijgt het dier dan op je bord met de pootjes omhoog.

Vanmiddag passeerden wij - op de weg naar mindo - het midden van de wereld ( breedtegraad 0). Op deze locatie stonden wij midden op de evenaar ( Mitad del Mundo) met een been op het noordelijk en een been op het zuidelijk halfrond. We kregen zelfs nog een stempel in ons paspoort dat wij op de evenaar zijn geweest. Apart! Er werd eenaantal proefjes gedaan. Interessant was de draaibeweging van het water. Precies op de evenaar stroomt het water loodrecht naar beneden. Op het noordelijk halfrond onstaat een draaikolkje met de Klok mee en op het zuidelijk halfrond een draaikolkje tegen de klok in. En dat allemaal op Nog geen driemeter afstandvan Elkaar.

Hierna vervolgden wij onze weg naar Mindo.